Rekonstrukcija dojke

Cilj: Rekonstrukcija, odnosno nadoknađivanje nepostojećeg tkiva dojke nakon amputacije ili kod urođeno nerazvijene dojke.

Operativna tehnika: Amputirana dojka može se rekonstruisati na dva načina, uz pomoć silikonskog implantata ili sopstvenim tkivom. Primena implantata je lakši i jednostavniji način, ali pošto skoro uvek postoji nedostatak kože, ona se najpre mora proširiti ekspanzijom u prvom aktu, primenom takozvanog tkivnog ekspandera, ili se odmah ubacuje Becker-ova proteza-ekspander koja trajno ostaje. U narednih nekoliko nedelja pacijentkinja dolazi na 5-7 dana kada se kroz posebno mesto na koži ubacuju manje količine fiziološkog rastvora, tako da dolazi do postepenog punjenja implantata do željenog volumena. Primena sopstvenog tkiva sa trbuha ili leđa takođe je veoma zastupljena u rekonstrukciji dojke.

Savremeno lečenje maligne bolesti dojke danas podrazumeva i primarnu rekonstrukciju kada se bolesnici odmah nakon amputacije izvrši nadoknada izgubljene dojke.

Nekoliko meseci nakon operacije može se izvršiti rekonstrukcija bradavice sa kožom vaginalnih usana, sa delom bradavice zdrave dojke ili tetovažom, kao i eventualna dodatna korekcija u smislu postizanja simetrije sa drugom dojkom (smanjivanje i podizanje druge dojke).

Trajanje procedure i anestezija: Obe operativne tehnike izvode se u opštoj anesteziji, prva traje oko 1-1.5 čas, a druga znatno duže.

Oporavak: Veoma kratak kod ubacivanja proteze-ekspandera, osim što treba dolaziti nekoliko puta zbog postepenog povećavanja volumena. Kod rekonstrukcije sopstvenim tkivom, odnosno kožno-mišićnim režnjevima, oporavak je znatno duži, jer se radi o velikom operativnom zahvatu.

Retke komplikacije: Otok, pojava seroma koji se produženo drenira, blaga asimetrija dojki, a kod rekonstrukcije tkivom sa stomaka retka pojava trbušne kile.